سطل آشغال طلایی

چقدر دلتنگ نوشتن بودم، اومدم و اون روزها رو مرور کردم،خدا رو شکر اینجا خیلی از خاطراتم هنوز هستن، یه بخشی از من توی سال‌های قبل فراموش شده، گم شده و نیستتتت.

کجا پیدات کنم؟ کجا گمت کردم ؟! که هر چی دنبالت میام مثل سایه ازم دورتر میشی  بسوزه پدر روزگار

پ.ن. کاشکی حرف زده بودم، کاشکی حرف زده بودی

پ.ن. دلم خواست بنویسم ، بماند به یادگار از مهر ۱۴۰۰